Άρθρο για τη νέα Α1 Μπάσκετ Γυναικών και την ομάδα του νησιού μας από τον Μάριο Περδικάρη.
Στις 16 Οκτωβρίου ξεκινάει το νέο πρωτάθλημα. Ο πρωταθλητής είναι γνωστός και λέγεται Ολυμπιακός. Το ενδιαφέρον για τις ερυθρόλευκες εντοπίζεται αποκλειστικά στο Eurocup, εκεί που στη φάση των ομίλων θα αντιμετωπίσουν την ουγγρική Μίσκολτς, την σλοβακική Κόζιτσε και την τούρκικη YDUBGD. Το μεγάλο στοίχημα της Καπογιάννη είναι εκεί. Να φτάσει όσο πιο μακριά μπορεί. Οι αστέρες του WNBA Λινέτα Κάιζερ και Ερλάνα Λάρκινς προσφέρουν την εντύπωση ότι ο Ολυμπιακός έχει φτιάξει ένα ρόστερ που θα μπορούσε να συμμετέχει με αξιώσεις στην Ευρωλίγκα και όχι απλά στο Eurocup.
Ο Παναθηναϊκός έχει μια πολύ καλή πεντάδα, ίσως καλύτερη από την περσινή. Δεν έχει όμως το βάθος. Eπίσης δεν έχει προσωπικότητες της Καλέντζου, της Λύμουρα και της Ντέλβα. Είναι δεδομένη η παρουσία του στην τετράδα και προφανώς ο στόχος για τις πράσινες είναι να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις, έτσι ώστε αυτή η ομάδα να είναι ο πυρήνας μιας ομάδας που του χρόνου να μπορέσει και αυτή να αγωνιστεί στην Ευρώπη.
Αν υπάρχει κάποια ομάδα που μπορεί να αρπάξει τη δεύτερη θέση από τον Παναθηναϊκό, κατά την άποψή μου, είναι ο Αθηναϊκός. Χωρίς μεν την Κεχαγιά, την Σπαθάρου και την Ντάναμ, αλλά με Μπαλτά, Καλογήρου, Παντέλη, Αλμπάνεζ και την ποιοτικότατη Ουίλιαμς ο Κυπελλούχος Ευρώπης του 2010 είναι μια εξαιρετική ομάδα με αξιώσεις.
Σίγουρα ο ΠΑΟΚ έχει μεγάλες δυνατότητες και είναι ζήτημα χρόνου η ομάδα αυτή να δέσει και να κάνει τα εξαιρετικά παιχνίδια που έκανε στον περσινό δεύτερο γύρο. Η ήττα στο Κύπελλο από τον Άρη ή οι δύο ήττες στα φιλικά από την Νίκη Λευκάδας δεν αντικατοπτρίζουν σε καμία περίπτωση τη δυναμική του Δικεφάλου, ο οποίος προφανώς είναι ένα από τα φαβορί για την είσοδο στην τετράδα των πλέι-οφ.
Ο Πρωτέας και ο Κρόνος είναι ομάδες που θα στηριχθούν στις προσωπικότητες Σπυριδοπούλου-Νικολοπούλου ο πρώτος και Σπαθάρου-Κυριακοπούλου ο δεύτερος. Το κρίσιμο είναι αν κάποια από τις ξένες που πήραν θα έχει το κάτι παραπάνω. Αν συμβεί κάτι τέτοιο τότε θα μπορέσουν να μπουν στην τετράδα των πλέι-οφ.
Ο Παναθλητικός δείχνει έτοιμος να κάνει το μεγάλο βήμα στην επιστροφή του στην Α1. Στις Συκιές κάνουν καλή δουλειά, το ρόστερ τους είναι αρκετά γεμάτο, με την Σταυρίδου φυσικά να είναι ο ιθύνων νους στο γήπεδο, αλλά δούλεψαν πολύ καλά και σε επίπεδο marketing με την προσέλκυση νέων χορηγών.
Η Δάφνη, ο Πανιώνιος και ο Άρης δεν έχουν τα μεγάλα ονόματα στο ρόστερ τους. Έκαναν όμως πολύ καλές προσθήκες στις θέσεις που πονούσαν και σαφώς στηρίζονται στην ομαδικότητα. Η Τερψιθέα μοιάζει να είναι η πιο αδύναμη ομάδα της Α1, όμως σε καμία περίπτωση δε θα είναι σάκος του μποξ, όπως π.χ. ήταν πέρσι ο Άρης Πετρούπολης ή το 2012-13 ο ΔΑΣΑΛ. Έκανε προσεγμένες κινήσεις, πήρε δύο καλές ξένες και όσο περνάει ο καιρός θα μπορεί να διεκδικεί όλο και περισσότερα.
Για το τέλος άφησα την ομάδα μας, την Νίκη Λευκάδας. Ο coach Δουβίτσας επέλεξε να μην έχει κλασσική ψηλή στο ρόστερ. Είμαι σίγουρος ότι ο ίδιος θα καταφέρει να αποδείξει ότι αυτή η επιλογή του θα είναι ευχή και όχι κατάρα. Και αυτό διότι η Νίκη δείχνει φέτος να έχει προσθέσει μεγαλύτερη σκληράδα στην άμυνα και περισσότερη ταχύτητα στο παιχνίδι της. Το γεγονός ότι οι ξένες είναι γνώστριες του ευρωπαϊκού μπάσκετ είναι τεράστιο ατού και βέβαια η απόκτηση της Τελίδου αυξάνει σε ανυπέρβλητο βαθμό τα στοιχεία που ονομάζονται «προσωπικότητα» και «εμπειρία».
Όλα αυτά είναι δικές μου εκτιμήσεις που μπορούν να ανατραπούν από τη μια στιγμή στην άλλη. Κυρίως όταν έχουμε και μια τρίτη ξένη σε… αναμονή ως τις 29 Ιανουαρίου. Καλή αρχή λοιπόν να έχουμε, με υγεία για όλες τις αθλήτριες, όλους τους προπονητές και για όλους εμάς που είμαστε στον περίγυρο και αγαπάμε αυτές τις πολύ όμορφες και αγνές πτυχές του ερασιτεχνικού αθλητισμού!
Θέλω να πιστεύω ότι αυτή η χρονιά, θα είναι η χρονιά της καθιέρωσης της ομάδας μας στο υψηλότερο επίπεδο. Καθιέρωση σημαίνει τουλάχιστον μια πενταετία επιτυχημένης και σταθερής πορείας στην Α1. Ο Σύλλογος οικονομικά νοικοκυρεμένος, δεν επιθυμεί μια μεγάλη επιτυχία και μετά να εξαφανιστεί από το χάρτη, όπως έχει γίνει στο παρελθόν με άλλες ομάδες της επαρχίας με πολύ βαρύτερο όνομα από το δικό μας. Αυτό που θέλει είναι σταθερότητα, ηρεμία και τη στήριξη της κοινωνίας της Λευκάδας, που τόσα χρόνια την έχει κακομάθει με αυτές τις απανωτές επιτυχίες.
