Άρθρου του Μάριου Περδικάρη (δικηγόρου, δημοσιογράφου, τέως Αντιπροέδρου της Νίκης Λευκάδας)
Ζούμε στην εποχή του covid-19. Γενικευμένο lock-down και φυσικά ο ερασιτεχνικός αθλητισμός και εν προκειμένω και το γυναικείο μπάσκετ σε πλήρη ακινησία. Καμία προπόνηση και κανένας αγώνας εδώ και έναν μήνα, όχι μόνο στις Ακαδημίες και στις χαμηλές κατηγορίες αλλά και στο πρώτο τη τάξει πρωτάθλημα. Οι μισές και πλέον ξένες αθλήτριες των ομάδων της Α1 έχουν αποδεσμευθεί και αγωνίζονται σε ομάδες άλλων χωρών – που προφανώς τηρούνται τα στοιχειώδη υγιειονομικά πρωτόκολλα και ο γυναικείος αθλητισμός θεωρείται επαγγελματικός – και πολλές Ελληνίδες αθλήτριες προφανώς να αντιμετωπίζουν και πρόβλημα βιοπορισμού πλέον.
Η λύση σε όλο αυτό ποια είναι; Οι ομάδες της Basket League επιβαρύνονται το κόστος των τεστ κορωνοϊού, το ίδιο φυσικά συμβαίνει στο ποδόσφαιρο ανδρών και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Μήπως τα Σωματεία της Α1 Μπάσκετ Γυναικών θα πρέπει να επιβαρυνθούν το κόστος τυχόν τεστ κορωνοϊού σε περίπτωση που η Πολιτεία και οι λοιμωξιολόγοι ανάψουν το πράσινο φως για τη διεξαγωγή του πρωταθλήματος;
Δεν υπήρξα ποτέ αθλητής, για αυτό και η σκοπιά μου είναι λίγο πιο κυνική, αλλά πιστεύω δίκαιη. Όπως ίσως γνωρίζετε, διετέλεσα τη διετία 2017-19 Αντιπρόεδρος της Νίκης Λευκάδας. Τώρα δεν ανήκω στη Διοίκηση κανενός, έχω παραιτηθεί από όλα και μπορώ να μιλώ ελεύθερα για αυτό το χάλι στο οποίο δυστυχώς φάνηκα πολύ μικρός και ασήμαντος ώστε να το αλλάξω κάπως προς το καλύτερο. Δέκα μέρες μετά την εκλογή μου στην Διοίκηση της ομάδας δημοσιεύθηκε η προκήρυξη του πρωταθλήματος 2017-18. Σε αυτή την προκήρυξη υπήρχε μια ωραιότατη παραγραφούλα με την οποία πλέον τα γηπεδούχα Σωματεία ήταν υποχρεωμένα να καλύπτουν τα οδοιπορικά έξοδα των διαιτητών. Φυσικά η Νίκη Λευκάδας αντέδρασε αλλά φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Μόνο ο Ολυμπιακός Βόλου, που ήταν τότε η έτερη επαρχιακή ομάδα της κατηγορίας, έστειλε επιστολή διαμαρτυρίας. Δεν έγινε απολύτως τίποτα. Τα Σωματεία της Αττικής ”έκαναν την πάπια” καθώς αυτά δεν είχαν κάποια ιδιαίτερη επιβάρυνση. Για την Νίκη Λευκάδας όμως ήταν ένα επιπλέον κόστος 1.200 ευρώ ετησίως. Η απάντηση κάποιων off the record ήταν «τόσες ξένες παίκτριες παίρνετε, δεν μπορείτε να δώσετε ένα χιλιάρικο για τους διαιτητές;;;».
Τη σεζόν 2018-19 η Νίκη Λευκάδας έκανε την οικονομική και αγωνιστική υπέρβαση και αγωνίστηκε στο EuroCup. Βρήκε χορηγούς που την στήριξαν μόνο και μόνο επειδή θα έπαιζε στην Ευρώπη. Την ίδια χρονιά η ομάδα προκρίθηκε στο Final Four του Κυπέλλου. Τον Φεβρουάριο η ΕΟΚ ανέθεσε τη διοργάνωση στα Χανιά!!! Μόλις μάθαμε ότι θα έπρεπε να μεταβούμε στα Χανιά προφανώς αιφνιδιαστήκαμε. Διότι η μετάβαση θα κόστιζε ένα επιπλέον ποσό γύρω στα 2.500 ευρώ είτε πηγαίναμε ακτοπλοϊκώς είτε αεροπορικώς. Φυσικά ούτε λόγος για επιμερισμό των εξόδων ή για οικονομική ενίσχυση. H απάντηση ορισμένων απαράδεκτων τύπων ήταν πάλι παρόμοια: «ταξιδέψατε στην Μόσχα και στην Κωνσταντινούπολη για να παίξετε στο EuroCup και δεν μπορείτε να βρείτε 2.500 ευρώ για να πάτε στα Χανια;».
Τη σεζόν 2019-20 προστέθηκε ένας επιπλέον διαιτητής στους αγώνες της Α1 Μπάσκετ Γυναικών. Από τους δύο διαιτητές πήγαμε στους τρεις. Γιατί άραγε;; Μπορεί όλες οι ομάδες να είχαμε μεμονωμένα παράπονα από διαιτητές σε αγώνες, αλλά ποτέ σε καμία από τις συσκέψεις που συμμετείχα στα γραφεία της ΕΟΚ δεν τέθηκε ζήτημα αμφισβήτησης της ικανότητας των διαιτητών και ποτέ κανένα Σωματείο δε ζήτησε την αύξηση τους. Για μια επαρχιακή ομάδα όμως η προσθήκη ενός ακόμα διαιτητή σημαίνει ένα κόστος άνω των 1.000 ευρώ ετησίως.
Το καλοκαίρι του 2020 η ομάδα Κορασίδων της Νίκης Λευκάδας, ως πρωταθλήτρια ΕΣΚΑΒΔΕ, συμμετείχε στην Β’ Φάση του Πανελληνίου Πρωταθλήματος. Οι αγώνες θα διαρκούσαν πέντε μέρες και θα γίνονταν στην Θεσσαλονίκη τον Ιούλιο του 2020. Η Διοίκηση της Νίκης δε γνώριζε ότι τα έξοδα διαμονής σε ξενοδοχείο τα επιβαρυνόταν η ίδια. Και ορθώς δεν το ήξερε. Πουθενά στην προκήρυξη δεν αναγραφόταν κάτι τέτοιο και την προηγούμενη φορά που αντίστοιχη ομάδα της Νίκης Λευκάδας συμμετείχε σε τελική φάση (εν προκειμένω η ομάδα Νεανίδων το 2016 στην Τρίπολη) όλα τα έξοδα διαμονής και διατροφής ήταν πληρωμένα από την ΕΟΚ. Το 2020 εν μέσω κορωνοϊού το κάθε Σωματείο θα έπρεπε να βρει 2.000 ευρώ επιπλέον για να πάνε τα κοριτσάκια να παίξουν πέντε αγώνες. Η απάντηση κάποιων πάλι ήταν: «έλα μωρέ 2.000 ευρώ είναι αυτά, πάρτε τα από τους γονείς»! Λες και τα δύο χιλιάρικα είναι στραγάλια και περισσεύουν από τους γονείς ή από τους χορηγούς που μάτωναν λόγω της κρίσης του κορωνοϊού;
Κι όμως όλες αυτές τις φορές οι εκάστοτε Διοικήσεις, οι Πρόεδροι και κάποιοι ρομαντικοί που θέλαμε το Σωματείο να εκπροσωπεί τον λευκαδίτικο αθλητισμό στο υψηλότερο επίπεδο βοηθήσαμε οικονομικά και το Σωματείο κατάφερε και ανταπεξήλθε. Το ερώτημα είναι για πόσο καιρό θα υπάρχουν ακόμα αυτοί οι ”ρομαντικοί”, όχι μόνο στην Λευκάδα, αλλού παντού στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στην επαρχία.
Ερχόμαστε στο σήμερα, στη σεζόν 2020-21. Έχουμε παράγοντες να λένε δημόσια ότι μια ομάδα που δεν μπορεί να πληρώνει 100 ευρώ ανά βδομάδα για τεστ κορωνοϊού δεν είναι άξια να παίζει στην Α1. Άκουσον άκουσον νοοτροπία! Δεν ντρέπονται να λένε κάτι τέτοιο; Όλοι θέλουμε να ξεκινήσει το πρωτάθλημα. Όμως, ούτε 1 σεντ του ευρώ αγαπητοί μου! Αν δεν μπορεί η ΕΟΚ ή το κράτος να πληρώσει τα τεστ, γιατί πρέπει να τα πληρώνουν οι ομάδες που δεν έχουν το παραμικρό οικονομικό κέρδος; Ως πότε δηλαδή τα Σωματεία να πληρώνουν και τον αέρα που να αναπνέουν;
Όσον αφορά τον ρατσισμό που υφίσταται ο γυναικείος αθλητισμός δε θα έλεγα ότι είναι σεξισμός, αλλά ρατσισμός οικονομικής φύσεως, ρατσισμός λόγω της ελεύθερης αγοράς. Η Πολιτεία κρίνει ότι ο ερασιτεχνικός αθλητισμός (δηλαδή ο αθλητισμός που έχει πλήρη φοροαπαλλαγή και μη υποχρέωση πληρωμής ασφαλιστικών εισφορών, άσχετα αν οι παίκτριες και οι προπονητές πληρώνονται και τα έξοδα είναι τεράστια) δεν είναι αναγκαίο να ανοίξει. Προτιμά να κρατά ανοιχτό τον επαγγελματικό αθλητισμό (τον αθλητισμό δηλαδή που έχει από πίσω του τηλεοπτικά συμβόλαια, διαφημίσεις και εκατομμύρια ευρώ φόρους και από αυτόν εξαρτώνται όχι 100 οικογένειες που παλεύουν να επιζήσουν, αλλά άμεσα ή έμμεσα χιλιάδες οικογένειες που παλεύουν να επιζήσουν). Άσχημο και ρατσιστικό, ίσως! Αλλά εν καιρώ πανδημίας όχι εντελώς παράλογο. Με την ίδια λογική ανοίγουν τα εποχικά καταστήματα για τα Χριστούγεννα και μένουν κλειστά όλα τα υπόλοιπα. Δε θα μπορούσε ένας ιδιοκτήτης καταστήματος ρούχων να πει ότι παραβιάζεται η συνταγματική αρχή της ισότητας; Αντίστοιχα δεν παραβιάζεται αυτή, όταν ο Σπανούλης ή ο Καλάθης έχουν ετήσια αμοιβή Α και η καλύτερη Ελληνίδα μπασκετμπολίστρια έχει το 5% του Α;
Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι τόσο ο όποιος ρατσισμός, αλλά το γεγονός ότι το γυναικείο μπάσκετ είναι σε πλήρη ανυποληψία. Ότι δεν υπάρχει η παραμικρή προβολή και καμία κεντρική χορηγική συνεργασία. Ότι όσοι ασχολούνται με τον χώρο αυτό ματώνουν χωρίς να έχουν έστω τη στοιχειώδη βοήθεια (κι ας μην είναι απαραίτητα οικονομική, αλλά τουλάχιστον να μπορούμε να συνεννοηθούμε στα βασικά θεσμικά ζητήματα, που όμως έχουν και οικονομικές συνέπειες).
Υ.Γ.1: Αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάποιος υποψήφιος παράγοντας για την Διοίκηση της ΕΟΚ που να συμφωνεί με όσα αναφέρω. Χλωμό το βλέπω! Δυστυχώς, απ’ ότι φαίνεται, και οι “καινούριοι” έχουν τα ίδια μυαλά με τους παλιούς.
Υ.Γ.2: Άσχετο, άλλα πάντοτε σχετικό: Υπάρχει κάποιος να μας πει ευθέως την άποψη του για το στοίχημα στο γυναικείο μπάσκετ;
Περαστικά μας!
