Στα Γιαννιτσά το 2015 ήταν η πρώτη μεγάλη διάκριση στο άλμα εις ύψος για την 14χρόνη τότε Γεωργιάννα, με την πέμπτη θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στην κατηγορία Παγκορασίδων. Την επόμενη χρονιά ήρθε το ασημένιο μετάλλιο στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα Παγκορασίδων, που είχε γίνει στην Καβάλα. Λίγο αργότερα στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κορασίδων στα Τρίκαλα τερμάτισε τέταρτη και κάπως έτσι άνοιξε η πόρτα της Εθνικής ομάδας!Το 2018 βγήκε δεύτερη στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Νεανίδων που ήταν της μεγαλύτερης κατηγορίας.. και η παράδοση που έχει η Λευκάδα στον στίβο συνεχίζεται…..
Από ποια ηλικία ξεκίνησες να ασχολείσαι με τον αθλητισμό;
Από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού, συγκεκριμένα στη δευτέρα δημοτικού άρχισα να ασχολούμαι με το μπάσκετ αλλά μετά από προτροπή της μητέρας μου, η οποία ήταν και αυτή αθλήτρια του στίβου, ασχολήθηκα με το στίβο στην πέμπτη δημοτικού. Έως την τρίτη γυμνασίου ασχολούμουν παράλληλα και με τα δύο αθλήματα. Στη συνέχεια όμως έπρεπε να διαλέξω έναν δρόμο και έτσι επέλεξα το στίβο.
Γιατί τελικά διάλεξες τον στίβο; Ήταν η επιρροή της μαμάς;
Ασχολήθηκα με το μπάσκετ αλλά ο στίβος ήταν το άθλημα που με κέρδισε γιατί ταιριάζει περισσότερο στον χαρακτήρα μου. Σαν άθλημα είναι πιο μοναχικό και στηρίζεται κατεξοχήν στις δυνάμεις σου. Επειδή δεν είναι ομαδικό, δεν εξαρτάσαι από τους άλλους οπότε έρχονται πιο εύκολα και οι επιτυχίες. Ταιριάζει στον χαρακτήρα μου, στην ιδιοσυγκρασία μου και επειδή ο σωματότυπός μου είναι συγκεκριμένος με βοήθησε ώστε να ασχοληθώ περισσότερο με το άλμα εις ύψος και έτσι στη συνέχεια να έρθουν οι επιτυχίες και οι διακρίσεις.
Ποια η καθημερινότητα μιας αθλήτριας του άλματος εις ύψος; Πως είναι οι προπονήσεις;
Σίγουρα η καθημερινότητα ενός αθλητή διαφέρει από αυτή των παιδιών που δεν ασχολούνται με τον αθλητισμό, εκτός βέβαια από το διάβασμα που έχουμε όλοι κοινό και τις άλλες ασχολίες όπως π.χ. τα φροντιστήρια. Ο αθλητής έχει και την προπόνηση, την πολύωρη ασχολία στο γήπεδο. Η κούραση είναι μεγαλύτερη και δεν μπορούμε να απολαύσουμε τα ίδια, ούτε τις εξόδους ούτε την ελευθερία που έχουν τα υπόλοιπα παιδιά. Πρέπει να προσέχουμε τη διατροφή μας, να ακολουθούμε ένα συγκεκριμένο διαιτολόγιο που θα μας βοηθήσει να έχουμε τη σωστή μυϊκή μάζα για να είμαστε κατάλληλοι για τους αγώνες . Οι προπονήσεις στο άλμα εις ύψος είναι λίγο πιο δύσκολες γιατί αυτό είναι ένα τεχνικό άθλημα που θα πρέπει να έχεις και αντοχή στη διάρκεια των αγώνων ώστε να μπορείς να κάνεις πολλά άλματα και τεχνική πάνω από τον πήχη.
Πως συνδυάζεις τις σπουδές στην φυσικοθεραπεία και το άθλημα;
Καταρχάς με ένα πρόγραμμα και με θέληση όλα μπορούν να γίνουν. Συνήθως τα πρωινά βρίσκομαι στη Σχολή και μετά από τα 4 έως τις 8 είμαι στο γήπεδο. Στη συνέχεια ξεκουράζομαι και διαβάζω.
Οπότε τον ελεύθερο σου χρόνο σαν φοιτήτρια, τον αφιερώνεις κυρίως στην προπόνηση;
Ναι. Στην προπόνηση τον αξιοποιούμε αλλιώς τον ελεύθερο χρόνο . Οι έξοδοι μας είναι περιορισμένες. Εκεί που άλλοι θα βγουν ένα Σάββατο εμείς θα έχουμε προπόνηση το πρωί οπότε δεν είναι εύκολο.
Οι προπονήσεις που γίνονται;
Τώρα πλέον προπονούμαι στο ΟΑΚΑ και στο στάδιο της Κηφισιάς με την Ομοσπονδιακή προπονήτρια κα Ιωάννα Σιώμου, καθημερινά από δύο ώρες, αλλά λόγω των αποστάσεων κάνω μία ώρα να πάω και άλλη μία ώρα να γυρίσω.
Κατά την διάρκεια των Πανελληνίων σίγουρα είχες σταματήσει. Πως ήταν αυτό τον χρόνο; Υπήρχε φόβος πως δεν θα μπορέσεις να φτάσεις πάλι στο επίπεδο που ήσουν;
Σίγουρα υπήρχαν ενδοιασμοί γιατί ήταν σαν να ξεκινάω από το μηδέν. Γενικά αυτός ο χρόνος ήταν από τις πιο στενάχωρες και δύσκολες στιγμές στην αθλητική μου πορεία γιατί δεν έκανα αυτό που ήθελα πραγματικά. Μου αρέσει να διαβάζω αλλά πιο πολύ μου αρέσει να είμαι σε ένα γήπεδο και να περνάω την ώρα μου από το πρωί μέχρι το βράδυ, οπότε το να περιορίζω τις ώρες και να μην πηγαίνω καθόλου, ήταν δύσκολο. Και ακόμα πιο δύσκολο ήταν όταν ήρθαν οι αγώνες το καλοκαίρι στους οποίους συμμετείχα – γιατί γενικά μου αρέσει να συμμετέχω, δεν με ενδιαφέρει μόνο η διάκριση- αλλά δεν πέρασα ούτε στον τελικό.
Στο πλευρό σου σύμμαχοι θα είναι η οικογένεια, οι φίλοι, ο προπονητής. Ποια είναι η πιο πολύτιμη συμβουλή τους που θα θυμάσαι για πάντα;
Γενικά όλα αυτά τα χρόνια έχω ανθρώπους που με στηρίζουν και πιστεύουν πάρα πολύ σε εμένα. Αυτό αρχίζει φυσικά από την οικογένεια μου, που είναι δίπλα μου σε κάθε βήμα μου και με βοηθά να συνεχίζω, αλλά και από τη προπονήτρια μου κα Χρύσα Φραγκούλη, που από την πρώτη στιγμή πίστεψε σε εμένα και χάρη σε αυτή έχω όλες αυτές τις νίκες που έχω πάρει μέχρι τώρα. Σε αυτούς που με στηρίζουν επίσης είναι γενικά ο Σύλλογος μου, Ο Γυμναστικός Σύλλογος Λευκάδας, αλλά και οι συναθλητές μου. Η πιο πολύτιμη συμβουλή που έχω ακούσει, είναι από τη μητέρα μου η οποία μου είχε πει ότι στο στίβο θα συναντήσεις πολλές επιτυχίες αλλά και αποτυχίες . Το σωστό είναι στην επιτυχία να είσαι ταπεινή και στην αποτυχία να μπορέσεις ξανά να σηκωθείς και να παλέψεις ώστε να κατακτήσεις το στόχο σου.
Πως ένιωσες ότι έμαθες ότι θα εκπροσωπήσεις την χώρα σου;
Η χαρά ήταν πολύ μεγάλη και ένιωθα τεράστια τιμή που θα εκπροσωπούσα την χώρα μου με τα χρώματα της Ελλάδας.
Έχεις φτάσει ποτέ στα όρια σου; Τι είναι αυτό που σου δίνει κίνητρο να συνεχίζεις;
Στα όρια μου έχω φτάσει αρκετές φορές λόγω της κούρασης, των συνεχών τραυματισμών και της αποτυχίας βέβαια γιατί δεν υπάρχουν μόνο επιτυχίες. Αυτό που με κάνει όμως να συνεχίζω είναι η αγάπη που έχω για το συγκεκριμένο άθλημα. Τη σκέψη να τα παρατήσω την έχω κάνει, κυρίως όταν ήμουν πιο μικρή γιατί είχα πολλούς τραυματισμούς. Με την ευκαιρία θα ήθελα να ευχαριστήσω την φυσιοθεραπεύτριά μου Βιολέτα Κακλαμάνη για την αμέριστη βοήθειά της.
Ποια ήταν η πιο όμορφη στιγμή στην μέχρι τώρα πορεία σου και ποια η πιο δύσκολη;
Η πιο όμορφη στιγμή ήταν και το πρώτο μου Πανελλήνιο μετάλλιο το οποίο το κέρδισα όταν ήμουν Παγκορασίδα το 2016 αλλά και η τέταρτη θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στα Τρίκαλα, που μου έδωσε μια θέση στην Εθνική. Η πιο δύσκολη στιγμή νομίζω ήταν η περσινή που δεν αφιέρωσα τον χρόνο που ήθελα στο στίβο με αποτέλεσμα στο Πανελλήνιο να μην περάσω ούτε στον τελικό.
Πόσο ψηλά έχεις θέσει τον πήχη; Θα καταφέρεις να τον ξεπεράσεις;
Κρυφό μου όνειρο, όπως και κάθε αθλητή είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες κάτι που θεωρώ βέβαια ότι είναι πολύ δύσκολο να πετύχω. Στη ζωή μου βέβαια έχω μάθει να βάζω πιο μικρούς στόχους ώστε να πετυχαίνω αρχικά τον πιο μικρό στόχο που στη συνέχεια θα με οδηγήσει στο να πετύχω και τον μεγαλύτερο. Φέτος ο δικός μου στόχος αλλά και της καινούριας μου προπονήτριας, είναι το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νεανίδων που θα γίνει στο Ναϊρόμπι το καλοκαίρι. Είναι ένας πολύ δύσκολος στόχος αλλά το ενδιαφέρον και ο συναγωνισμός που δημιουργείται με την καθημερινή προπόνηση δίπλα στις κορυφαίες άλτριες ύψους στην Ελλάδα, με αφήνουν να αισιοδοξώ ότι με την μεγάλη προσπάθεια και την καλή προπόνηση θα μπορέσω να τον πετύχω.
