Όταν σκεφτήκαμε να κάνουμε την εν λόγω συνέντευξη υπολογίζαμε ότι θα μιλούσαμε περισσότερο για την Α1 και την εμπειρία του στην Δόξα Λευκάδας. Το παρελθόν του όμως ήταν πολύ ενδιαφέρον. Από την εφηβεία του και τον κολλητό του Χοσέ Μανουέλ Καλντερόν, τις προπονήσεις με τον Γκασόλ και τον Ναβάρο και το πέρασμα του από την TAU Βιτόρια, έως τα 11 χρόνια του στην ίδια ομάδα στην Ισπανία, την συνύπαρξη με τους Έλληνες που έπαιξαν στην ACB και το ποιος από αυτούς έπαιξε καταλυτικό ρόλο ώστε να έρθει στην Ελλάδα! Κυρίες και κύριοι ο impresionante David Doblas…
Σε ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο που μας αφιερώνεις γι’ αυτή την συνέντευξη στο Badbasket.gr και θα ήθελα να ξέρεις ότι δεν έχω πρόθεση να σε φέρω σε δύσκολη θέση με κάποια από τις ερωτήσεις μου. Ελπίζω με ειλικρίνεια και τις γνώσεις που διαθέτεις πάνω στο μπάσκετ να μας απαντήσεις στις ερωτήσεις που ετοιμάσαμε.
Ας τα πάρουμε από την αρχή, Εθνική Ισπανίας U16, συμπαίκτης με τον Καλντερόν. Τι θυμάσαι από εκείνα τα χρόνια; Γιατί πιστεύεις δεν συνέχισες και στην ανδρική ομάδα της χώρας σου;
Είχα την τύχη να είμαι σε μια προικισμένη γενιά, των γεννηθέντων το 1980-81. Εκτός από τον Καλντερόν, στην ομάδα ήταν και ο Σέρχι Βιδάλ που έκανε καριέρα μετά στην Λαμποράλ. Ήταν απίστευτο να παίζω μαζί τους, είχα κάνει και κάποιες προπονήσεις και με τους 80άρηδες, όπως ο Γκασόλ και ο Ναβάρο. Ήμουν ο 14ος παίκτης για το παγκόσμιο στην Λισαβόνα στην ομάδα U19 που πήρε το τρόπαιο κερδίζοντας στον τελικό τις Η.Π.Α. Στην συνέχεια ήμουν σε κάποιες κλήσεις της εθνικής ανδρών, αλλά στη δεύτερη ομάδα, κάνοντας και κάποιες προπονήσεις με την πρώτη Θεωρώ ότι το επίπεδο μου ήταν λίγο πιο κάτω από τα αδέρφια Γκασόλ ή τον Ρέγιες, αλλά και όταν είχα καλές χρονιές είχαν επιλεχθεί κάποιοι άλλοι παίκτες στην θέση μου. Μερικές φορές πρέπει να είσαι στην κατάλληλη θέση την κατάλληλη στιγμή.
Στην αρχή της καριέρας σου ήσουν στην TAU, πόσο σημαντικό ήταν αυτό για την εξέλιξη σου;
Όταν ήμουν 13-14 χρονών με ζήτησαν αρκετές ομάδες (Ρεάλ, Μπαρτσελόνα, Εστουδιάντες, Βαλένθια και Λεόν). Όταν όμως ο τζένεραλ μάνατζερ της Βιτόρια κάλεσε την μητέρα μου, προτίμησα να πάω εκεί, γιατί ήταν κοντά στο σπίτι μου στην Πεντρένια, μου είχαν δείξει ότι ήταν επαγγελματίες, είχαν καλές εγκαταστάσεις, ενώ με έβαλαν και σε καλό σχολείο. Ήταν απίστευτη εμπειρία, εκεί ανέπτυξα όλα τα ατομικά μου χαρακτηριστικά δουλεύοντας με τον Αλφρέδο Σαλαθάρ και από τα 15 μου άρχισα να κάνω προπονήσεις με την ανδρική ομάδα με προπονητή τον Μανουέλ Κόμας. Όταν ανέλαβε ο Σέρτζιο Σκαριόλο έμπαινα στις αποστολές της ομάδας, έπαιξα και σε ευρωπαϊκά ματς με πιο χαρακτηριστικό για εμένα αυτό απέναντι στον Παναθηναϊκό. Έμαθα τι σημαίνει τακτική και άρχισα να αντιλαμβάνομαι πόσο δύσκολο είναι να είσαι επαγγελματίας. Για 3 χρόνια είχα συμπαίκτη τον “αδερφό” μου εκείνα τα χρόνια, Καλντερόν, που χαίρομαι πάρα πολύ για την εξέλιξη που είχε.
Ήσουν συμπαίκτης με τον Γιώργο Σιγάλα στην Γρανάδα, τον Γιώργο Παυλίδη στην Μπρουέσα και τον Μανώλη Παπαμακάριο στην Λαγκούν Άρο. Τι θυμάσαι από αυτούς;
Ο Σιγάλας ήταν απίστευτος επαγγελματίας στο πως προετοιμαζόταν και προπονούταν, ενώ έδινε το 100% κάθε φορά. Ήταν ίνδαλμα για εμένα που ήμουν νέος, να φανταστείς ότι δεν είχε καλή χρονιά στην ομάδα και αν και είχε πολύ καλό συμβόλαιο, ζήτησε από μόνος του να λυθεί κοινή συναινέσει. Μου έμαθε πάρα πολλά για το παιχνίδι αλλά και να έχω μπασκετική ηθική, ήταν από τα πρότυπα μου όπως και οι Μπένετ-Σκόλα-Σπλίτερ στην Βιτόρια για την επαγγελματική μου εξέλιξη. Ο Παυλίδης είναι ωραίος τύπος, έχω επικοινωνία μαζί του, ξέρω ότι πλέον απασχολείται στο πανεπιστήμιο, μιλήσαμε όταν ανέβηκα στην Θεσσαλονίκη για το ματς με τον Π.Α.Ο.Κ. και μου έκανε εντύπωση που κάνει μια έρευνα για τους μπασκετμπολίστες που έχουν αποσυρθεί. Μου αρέσει να μιλάω μαζί του, ενώ στο πρόσωπο του βλέπω και τον εαυτό μου, γιατί είμαι κι εγώ καθηγητής. Με τον Παπαμακάριο ήμασταν συμπαίκτες για δύο χρόνια, είναι φίλος μου και ο λόγος που φέτος είμαι στην Ελλάδα. Είχα προβλήματα με την πρώην ομάδα μου στο Σαν Σεμπαστιάν και ο Μανώλης με βοήθησε να γίνω γνωστός στην Ελλάδα και τελικά να υπογράψω στην Δόξα Λευκάδας και τον θεωρώ μέλος της οικογένειας μου!
Πως στο σύγχρονο μπάσκετ, που δεν υπάρχουν οι παίκτες-σημαίες πλέον, εσύ πέρασες σχεδόν όλη σου την καριέρα σε μία ομάδα (10 χρόνια) στο Σαν Σεμπαστιάν; Πόσο τιμητικό ήταν να είσαι ο αρχηγός στην ομάδα εκεί;
11 χρόνια στην ίδια ομάδα (9 στην ACB και 2 στην LEB) είναι όντως δύσκολο όχι μόνο για τα δεδομένα της Ισπανίας αλλά παγκοσμίως. Σε μια εποχή που το 50%-60% των ρόστερ των ομάδων αλλάζουν, εγώ ήμουν σταθερός εκεί. Hταν φανταστικά, με τους περισσότερους να με αγαπάνε για τον παθιασμένο τρόπο που αγωνιζόμουν και παίζοντας πραγματικά καλό μπάσκετ, έφτιαξα όνομα εκεί. Είχαμε και επιτυχίες σαν ομάδα κυρίως με τον Σίτο Αλόνσο σαν προπονητή σε όποια διοργάνωση και αν συμμετείχαμε. Ήμουν ο αρχηγός, αλλά είχα και το χάρισμα να ηγούμαι, βοηθούσα τους νέους συμπαίκτες μου να προσαρμοστούν. Είμαι πολύ περήφανος που ήμουν μέρος αυτής της ομάδας τόσα πολλά χρονιά.
Είχες προπονητή για 3 χρόνια εκεί τον Πάμπλο Λάσο. Τι έχεις να μας πεις γι’ αυτόν; Περίμενες ότι θα είχε αυτή την εξέλιξη μετά στην Ρεάλ Μαδρίτης;
Είναι εύκολο να σου πω τώρα ότι το περίμενα, αλλά είναι ένας ξεχωριστός προπονητής, κατανοεί πλήρως τον παίκτη, τώρα μπορεί να παίζει πιο πολύ αμυντικά, αλλά είναι ένας φύσει επιθετικός κόουτς και θέλει παίκτες με ταλέντο. Έχει το χάρισμα να διακρίνει σε τι είσαι καλός και βοηθάει στο να το βγάλεις μέσα στο παρκέ, χωρίς πολλά “plays” και συστήματα. Αυτό έκανε και σε εμένα, με την τάση που έχω να παίζω στο low post. Αυτή την στιγμή είναι ένας από τους καλύτερους προπονητές στην Ευρώπη σε μια ομάδα σαν την Ρεάλ Μαδρίτης με τους ταλαντούχους παίκτες που έχει και στον ρυθμό που παίζουν φέτος.
Το 2009 δοκίμασες τις δυνάμεις σου στο Summer League με την ομάδα των Τορόντο Ράπτορς. Πες μου τις εντυπώσεις από αυτήν την εμπειρία και γιατί τελικά δεν αγωνίστηκες στο ΝΒΑ;
Η αλήθεια είναι ότι έκανα αυτή την δοκιμή όχι γιατί πίστευα ότι μπορούσα να παίξω στο ΝΒΑ, έξαλλου το στυλ μου δεν είναι αυτό που ταιριάζει στο μπάσκετ εκεί, αλλά σαν εμπειρία. Ήθελα να νιώσω την αίσθηση να ανταγωνίζομαι με παίκτες που θέλουν να παίξουν στο ΝΒΑ. Με την βοήθεια του Καλντερόν που τότε έπαιζε στο Τορόντο, πήγα εκεί για προπονήσεις και όταν είδαν ότι δεν είχαν ψηλούς για το συγκεκριμένο Summer League μου ζήτησαν να πάρω μέρος και δέχτηκα. Πήρα μερικά λεπτά συμμετοχής, αλλά δεν είμαι φτιαγμένος για τέτοιου είδους πρωτάθλημα εγώ.
Θα ήθελα να μου σχολιάσεις το σύστημα που ισχύει τα τελευταία χρόνια στην Ισπανία με την απόκτηση ταλαντούχων παικτών απ’ όλο τον κόσμο σε πολύ μικρή ηλικία. Επηρεάζει την καριέρα των Ισπανών παικτών ώστε να εξελιχθούν καλύτερα;
Οι μικρές ομάδες στην Ισπανία ψάχνουν παίκτες στην Αφρική, οι μεγάλες όμως αναζητούν παίκτες παντού. Ο κανονισμός λέει ότι οι ομάδες πρέπει να έχουν στο ρόστερ τους 4 παίκτες που να έχουν αγωνιστεί 4 χρόνια στα τμήματα υποδομής ή να έχουν γεννηθεί στην Ισπανία. Αυτό συμβαίνει γιατί έχουν τα χρήματα, τις εγκαταστάσεις, καλούς προπονητές και βέβαια προσφέροντας το δέλεαρ ότι μέσω της εξέλιξης που μπορεί να έχουν να τους πουλήσουν στο μέλλον σε ομάδα στο ΝΒΑ. Από την άλλη πλευρά όμως, χάνεται το μέλλον Ισπανών παικτών, αφού επενδύουν και οικονομικά στους ξένους περιμένοντας να τους φέρουν χρήματα πίσω. Δεν λέω βέβαια ότι δεν είναι καλοί παίκτες, αλλά όχι καλύτεροι από τους συμπατριώτες μου, κάτι που αποδεικνύεται και από τα μετάλλια που έχουν φέρει οι μικρές εθνικές ομάδες τόσο στους άντρες, όσο και στις γυναίκες. Όποτε αυτό το μέτρο δεν βοηθάει στην ανάπτυξη του Ισπανικού μπάσκετ και ενδεικτική είναι η φετινή χρονιά που αγωνίζονται οι λιγότεροι Ισπανοί παίκτες από ποτέ στο πρωτάθλημα.
Ο κύκλος των παικτών (Πάου Γκασόλ, Ναβάρο, Ρέγιες, Καλντερόν, Μούμπρου, Μπέρνι Ροντρίγκεζ, Καμπέθας, Λόπεζ, Γκάμπριελ) της δικής σου γενιάς στην Εθνική Ισπανίας κλείνει σιγά-σιγά με 11 μετάλλια σε μεγάλες διοργανώσεις. Πιστεύεις ότι οι νέοι παίκτες θα μπορέσουν να φτάσουν σε ίδιες επιτυχίες στο μέλλον;
Είναι δύσκολο, γιατί όπως είπα δεν δίνονται ευκαιρίες σε νέους παίκτες στο πρωτάθλημα. Κάποιοι που ακολουθούν, παίζουν κυρίως στο ΝΒΑ και με μπροστάρηδες τον Ρούντι και τον Μαρκ Γκασόλ θα κρατήσουν την εθνική για λίγα χρόνια ακόμη. Αυτή την δεδομένη στιγμή δεν έχουμε, στα χαρτιά τουλάχιστον, παίκτες ίδιου επιπέδου με αυτούς που ανέφερες και μετά από μια 5ετία δεν πιστεύω η εθνική να είναι πλέον μέσα στα μετάλλια σε μεγάλες διοργανώσεις, αν σύντομα δεν βάλουμε περισσότερους Ισπανούς παίκτες να αγωνιστούν στην ΑCB.
Ποια η γνώμη σου για το άνοιγμα του κανονισμού για την χρησιμοποίηση πολλών Αμερικανών παικτών τόσο στο Ελληνικό όσο και στα υπόλοιπα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα;
Δεν νομίζω ότι είναι καλό αυτό, ειδικά στην Ελλάδα. Η Ιταλία, όπως και η Γερμανία που οι ομάδες της επενδύουν χρήματα στους ξένους τα τελευταία χρόνια,. το κάνουν αυτό περισσότερο καιρό και έφτασαν να παίζουν πιο πολύ αμερικάνικο στυλ παιχνιδιού. Εδώ έρχονται κυρίως φτηνοί Αμερικάνοι παίκτες που θέλουν να δείξουν το ταλέντο τους στην Ευρώπη, μιας και δεν έχουν την δυνατότητα να το κάνουν στις Η.Π.Α. παρά μόνο στην D-League. Δεν έχουν όμως το επίπεδο και τις δεξιότητες για να ξεχωρίσουν, αφού μπορούν να σκοράρουν, αλλά δεν ξέρουν πολλά από τακτική και να παίζουν οργανωμένη άμυνα. Με τον κανονισμό των 6 ξένων νομίζω ότι σκοτώνεται το ίδιο το πρωτάθλημα, ειδικά αφού στην Α2 παίζει μόνο ένας κοινοτικός και αρκετοί Έλληνες ταλαντούχοι παίκτες που δεν έχουν την ευκαιρία να παίξουν στην Α1 λόγω των πολλών Αμερικανών. Αν εξαιρέσεις 2-3 ομάδες, οι υπόλοιπες έχουν πολλές αλλαγές από τον πρώτο στον δεύτερο γύρο και αυτό οφείλεται στους μέτριους παίκτες που φέρνουν. Προσωπικά πιστεύω ότι όσοι περισσότεροι Αμερικάνοι παίζουν σε ένα πρωτάθλημα τόσο περισσότερο θα πέφτει το επίπεδο του και θα χάνεται η ταυτότητα του.
Ποιες οι σημαντικότερες διαφορές στο μπάσκετ που παίζεται εδώ και σε εκείνο του Ισπανικού πρωταθλήματος, τόσο αγωνιστικά, όσο και οργανωτικά; Ποιος υπήρξε ο αγαπημένος σου συμπαίκτης σε μια τόσο μεγάλη καριέρα και ποιος ο πιο δύσκολο αντίπαλος;
Η πρώτη διαφορά είναι αυτή που είπαμε, ότι εδώ υπάρχουν πάρα πολλοί Αμερικανοί, επίσης τα μπάτζετ στην Ελλάδα είναι μικρότερα. Στην Ισπανία υπάρχει μεγαλύτερη διασφάλιση των χρημάτων με τους κανόνες που υπάρχουν, αλλά και εδώ οι ομάδες πληρώνουν στην ώρα τους απ’ όσο γνωρίζω. Η σημαντικότερη διαφορά είναι στο θέμα της οργάνωσης των δυο πρωταθλημάτων και στο ότι στην Ισπανία πέρα τις 2-3 παραδοσιακές ομάδες, υπάρχουν άλλες 5-6 που και μεγάλο μπάτζετ έχουν και είναι αρκετά ανταγωνιστικές, όπως η Τενερίφη φέτος, και έχουν βλέψεις για την Ευρωλίγκα.. Αντίθετα, στην Ελλάδα μόνο δύο ομάδες είναι τέτοιου επιπέδου. Βέβαια ο Π.Α.Ο.Κ. κέρδισε προχθές την δεύτερη του Ισπανικού πρωταθλήματος, Τενερίφη, αλλά να δούμε τι θα γίνει και στην ρεβάνς, οπού θα έχει δύσκολο έργο και κουραστικό ταξίδι. Δύσκολο δίδυμο θα έλεγα ότι ήταν οι Πριτζόνι-Σκόλα που με το πικ εν ρολ που έπαιζαν με ζόριζαν πολύ και δεν μπορούσα να ακολουθήσω τον Σκόλα. Τα τελευταία χρόνια δυσκολευόμουν πολύ απέναντι στον Ντούμπλιεβιτς, αλλά πιστεύω ότι το ίδιο τον δυσκόλευα κι εγώ. Καλύτερη επικοινωνία είχα με τον Ρικάρντο Ουρίθ (συμπαίκτης μου για χρόνια στο Σαν Σεμπαστιάν), σίγουρα με τον Μανώλης Παπαμακάριο και τέλος με τον Πορτογάλο Κάρλος Αντράντε.
Χθες διαβάσαμε ότι κέρδισες μια απόφαση στο δικαστήριο εναντίον της πρώην ομάδα σου. Υπάρχουν οικονομικά προβλήματα στο πρωτάθλημα της Ισπανίας που θεωρείται το καλύτερο εκτός από το ΝΒΑ; Ποιο είναι το μπάτζετ για έναν έμπειρο παίκτη, όπως εσύ, στο ισπανικό πρωτάθλημα;
Ναι όντως δικαιώθηκα, γιατί ενώ είχα συμβόλαιο με την ομάδα με απέλυσαν. Δεν με άφησαν να ξεκινήσω προετοιμασία κάτι που είναι παράνομο, διότι είχα δύο χρόνια συμβόλαιο ακόμη. Δεν ήταν εύκολο για εμένα γιατί έπαιξα 11 χρόνια σε αυτή την ομάδα, αλλά τώρα πρέπει να με πληρώσουν. Αν και όπως καταλαβαίνεις δεν μπορώ να πω πόσα χρήματα παίρνω, και επειδή τα τελευταία χρόνια έχουν πέσει τα μπάτζετ πιθανολογώ ότι παίκτες σαν εμένα βρίσκουν συμβόλαια με 80-90 χιλιάδες μικτά, γύρω στα 60-70 χιλιάδες καθαρά. Όλα όμως εξαρτιόνται από την ομάδα, τον παίκτη και τις καταστάσεις, αλλά πλέον στην Ισπανία δεν πληρώνουν καλά οι ομάδες.
Πως αποφάσισες μετά από τόσο μεγάλη καριέρα στην πατρίδα σου να φύγεις για πρώτη φορά στο εξωτερικό; Πως προέκυψε η πρόταση της Δόξας Λευκάδας; Με τι κριτήρια αποφάσισες να υπογράψεις τελικά;
Δεν είχα ομάδα όπως σου είπα, και βγαίνοντας στην αγορά όλες οι ομάδες είχαν κλείσει τα ρόστερ τους. Περίμενα ένα μήνα, αλλά δεν προέκυψε κάτι. Τότε μίλησα με τον Παπαμακάριο μου είπε ότι υπάρχει μια νέα ομάδα που ψάχνει παίκτες, αυτοπροτάθηκα και τους άρεσα. Σκέφτηκα ότι θα είναι μια ενδιαφέρουσα περίπτωση, μικρή ομάδα, δύσκολη σεζόν, αλλά ήταν μια πρόκληση για εμένα να την βοηθήσω. Έπρεπε να αφήσω την Ισπανία με όλα αυτά που έγιναν με την πρώην ομάδα μου και ήταν καλό να δοκιμάσω στο εξωτερικό, έστω και στα 35 μου. Είναι μια εμπειρία ζωής και η Ελλάδα με προσέλκυε σαν χώρα, γιατί αγαπώ την ιστορία, την κλασσική εποχή της αρχαιότητας συν ότι πολλές λέξεις της δικής μου γλώσσας προέρχονται από τα Ελληνικά με προέτρεψε να μάθω και την γλώσσα σας.
Το καλοκαίρι, αν και είχες ήδη συμφωνήσει με την ομάδα της Λευκάδας, έπαιξες ένα παιχνίδι με την Αραμπέρι. Πως έγινε αυτό;
Έκανα προπονήσεις με την Αραμπέρι και έτσι αγωνίστηκα σε ένα ματς μαζί της, όταν όμως υπέγραψα στην Δόξα, έφυγα αμέσως και ήρθα στην Ελλάδα. Όλα έγιναν σωστά.
Πως σου φαίνεται το επίπεδο των Ελλήνων παικτών και ποιος ο πιο δυνατός αντίπαλος που αντιμετώπισες την φετινή χρονιά; Πες μας τι προβλέπεις για το πρωτάθλημα;
Είναι πολύ οι καλοί παίκτες στο πρωτάθλημα, μου αρέσουν οι Έλληνες παίκτες, αλλά οι καλύτεροι ανήκουν στις δύο μεγάλες ομάδες, τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Τις συμπαθώ και τι δύο ομάδες. Τον Παναθηναϊκο γιατί είναι κόουτς ο Πασκουάλ και παίζει ο Μπουρούσης, που τον ξέρω προσωπικά και είναι από τους πιο δύσκολους παίκτες που έχω αντιμετωπίσει γιατί είναι καλός και στο low post αλλά απειλεί και με τα τρίποντα, ενώ και δύσκολα μπορείς να τον σπρώξεις. Ο Ολυμπιακός μου αρέσει για τον τρόπο που αγωνίζεται και για τους ρόλους που έχουν οι παίκτες στην ομάδα. Πιστεύω ότι θα γίνουν ωραίοι τελικοί για το πρωτάθλημα μεταξύ των δύο ομάδων, ενώ αν δεν διασταυρωθούν στην Ευρωλίγκα, θεωρώ ότι είναι σε πολύ καλή κατάσταση και μπορούν αμφότερες να φτάσουν στο φάιναλ-φορ.
Πόσο σας επηρέασε η φυγή του Ουέλς με τον τρόπο που έγινε και μήπως από τότε και μετά χάθηκε η υπόθεση παραμονή για την ομάδα σας;
Δεν νομίζω ότι όλα χάθηκαν με την φυγή του Ουέλς, δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί στο πρωτάθλημα εδώ. Ήταν ο πρώτος σκόρερ μας, αλλά δεν έπαιζε για την ομάδα παρά μόνο για τον εαυτό του. Είναι ωραίος τύπος και καλός παίκτης, αλλά δεν είναι έτοιμος για ένα οργανωμένο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Ίσως να του ταιριάζει περισσότερο η Τουρκία. Είχαμε προβλήματα στην ομάδα και πιστεύω ότι μετά την φυγή του η ομάδα άρχισε να παίζει καλύτερο μπάσκετ.
Ποια η γνώμη σου για την αλλαγή προπονητή στην ομάδα σου και τι πιστεύεις ότι πρέπει να γίνει στις τελευταίες αγωνιστικές για να παραμείνετε στην κατηγορία;
Είναι δύσκολο όταν αλλάζει ο προπονητής σε μια ομάδα, δεν μου αρέσει να μιλάω για προπονητές μου, ήταν μια απόφαση της διοίκησης. Ο κόουτς Μαρκόπουλος είναι αυτός που με έφερε στην ομάδα, τον σέβομαι, έφτιαξε μια καλή ομάδα, γνωρίζει πολύ μπάσκετ και ξέρει αρκετά σε τακτικό κομμάτι. Μερικές φορές εμείς οι παίκτες δεν μπορούσαμε να εκτελέσουμε αυτά που μας έλεγε, γιατί είναι υψηλού επιπέδου οι γνώσεις του και ελπίζω να βρει την ευκαιρία να κοουτσάρει μεγάλη ομάδα, γιατί αν και νέος ηλικιακά έχει τα στοιχεία για κάτι τέτοιο. Ο νέος προπονητής έδωσε ενέργεια στην ομάδα και φρέσκες ιδέες, κάτι που χρειαζόμασταν στην δύσκολη κατάσταση που είμαστε και ελπίζω να μας βοηθήσει να πάρουμε μερικές νίκες. Πιστεύω ότι έχουμε ακόμη μερικές ελπίδες, πρέπει να αρπάξουμε κάθε ευκαιρία που θα παρουσιαστεί και αν και δύσκολο, είμαστε δεμένοι, έχουμε πίστη και θα πετύχουμε κάτι καλό μέχρι το τέλος τους πρωταθλήματος.
Αν δεν τα καταφέρετε τελικά, θα σκεφτόσουν να ακολουθήσεις την ομάδα της Δόξας στην Α2 την επόμενη χρονιά, αν σου γίνει μια τέτοια πρόταση φυσικά;
Δεν ξέρω, θα ήταν καλό για εμένα να συνεχίσω να παίζω στην Α1 με την ομάδα της Λευκάδας. Αν παραμείνουμε και μου γίνει μια σοβαρή πρόταση θα ήθελα να παραμείνω, μου αρέσει να έχω μια συνέχεια στην ομάδα που βρίσκομαι και να τους εμπιστεύομαι όπως κι αυτοί εμένα, αν και δεν παίζω συνέχεια πολύ καλά. Θα μπορούσαν να με αλλάξουν, αλλά δεν το έκαναν και για εμένα αυτό είναι πολύ σημαντικό. Θα ήθελα να συνεχίσω γιατί το μέρος είναι ιδανικό, οι άνθρωποι πολύ καλοί, οι πληρωμές γίνονται στην ώρα τους, έχω ένα ωραίο σπίτι και αν και μικρή ομάδα και κοινωνία εδώ, δεν έχω ανάγκη για κάτι περισσότερο.
Έζησες πολλά χρόνια στην χώρα των Βάσκων. Μίλησε μας λίγο για αυτά που ακούγονται εδώ στην Ελλάδα για το θέμα της αυτονομίας που ζητάει η περιοχή εκεί και τα τρομοκρατικά χτυπήματα.
Έζησα εκεί για 11 χρόνια, όταν πρωτοπήγα ήταν έντονη η αίσθηση των τρομοκρατών που επικρατούσαν στην περιοχή και ήταν μια δύσκολη κατάσταση. Οι κάτοικοι ήταν ιδιαίτερα ευαίσθητοι με αυτή την ατμόσφαιρα, και υπόφεραν οι περισσότεροι χάνοντας δικούς τους αθώους ανθρώπους. Η κατάσταση πλέον έχει βελτιωθεί και είναι κρίμα μια τόσο όμορφη περιοχή να έχει δυσφημισθεί τόσο. Είναι ένα υπέροχο μέρος να το επισκεφθείς χωρίς να έχεις το οποιοδήποτε πρόβλημα και ίσως πλέον πιο πολλά όπλα να υπάρχουν στην Κρήτη παρά στην χώρα των Βάσκων. Αστειεύομαι βεβαίως έτσι μην παρεξηγηθώ!
Πες μας για την πόλη του Σαν Σεμπαστιάν … Τι αξιοθέατα έχει για έναν Έλληνα που θα το επισκεφθεί, ποιο είναι το αγαπημένο σου εστιατόριο και τι τοπικό φαγητό να δοκιμάσει;
Αν και δεν είμαι από εκεί για εμένα είναι η πιο όμορφη πόλη της Ισπανίας και σου μιλάω ειλικρινά. Η πόλη είναι λίγο ακριβή, αλλά έχει ωραίες παραδόσεις, όπως την Sosiedad Gastronomica, το μεγαλύτερο ποσοστό των κατοίκων ανήκουν σε συλλόγους που διοργανώνουν εκδηλώσεις με επίκεντρο το φαγητό! Από φαγητά θα πρέπει να φάτε τα φανταστικά pintxos που φτιάχνουν και τα πιο γνωστά tapa. Εστιατόρια που ξεχωρίζουν είναι τα Martin Berasategui, Akelare. Στο Σαν Σεμπαστιάν υπάρχουν 2-3 από τα καλύτερα εστιατόρια στον κόσμο βραβευμένα με Michelin, ενώ στην ευρύτερη περιοχή θα βρείτε ωραία μέρη που να συνδυάζουν το καλό φαγητό με την θάλασσα και την τοπική κουλτούρα. Θα χρειαστείτε βέβαια λίγα χρήματα παραπάνω, αλλά αξίζει για να απολαύσετε μερικές από τις χαρές της ζωής εκεί.
Τέλος θα θέλαμε να μάθουμε λίγα πράγματα για εσένα σαν άνθρωπο. Πως σου φαίνεται η ζωή στην Ελλάδα; Ποιες οι εντυπώσεις σου από την Λευκάδα; Πως περνάς στην καθημερινότητα σου εδώ;
Μου αρέσει η Ελλάδα και πιστεύω ότι ταιριάζουμε σαν λαός, από τα φαγητά μας μέχρι το πως μιλάμε. Στην Ισπανία έχουμε περισσότερους κανόνες, που τους τηρούμε βέβαια. Αισθάνομαι πολύ οικεία και γνωρίζοντας καλά τους ανθρώπους εδώ, νοιώθω λες και τους ξέρω καιρό. Η Λευκάδα είναι ένα απίστευτο μέρος, κατάγομαι κι εγώ από ένα μικρό ψαροχώρι την Pedreña στην Βόρεια Ισπανία απ’ όπου καταγόταν ένας από τους κορυφαίους γκόλφερ όλων των εποχών ο Seve Ballesteros και νοιώθω σαν να ζω εκεί τώρα. Τα μικρά καταστήματα, η αίσθηση ότι δεν θα χαθείς στην πόλη, οι τουρίστες που έχει, η Ελληνικότητα που εκπέμπει και η αμεσότητα που έχεις με τον κόσμο θα μου λείψουν αν χρειαστεί να φύγω τον Απρίλη. Είναι πλέον ένα από τα σπίτια μου εδώ. Όλοι θα σου προτείνουν να έρθεις στην Λευκάδα το καλοκαίρι, εγώ θα σου ‘πω να έρθεις τον χειμώνα, να δεις τις παραλίες που κάποιες είναι στις καλύτερες του κόσμου και να τις χαρείς γιατί κάποιες μέρες είναι ιδανικές γι’ αυτό, έχοντας ζέστη και ησυχία. Θα βρεις φρέσκο-καλό φαγητό, είναι ένας μικρός παράδεισος εδώ, μπορεί να μην έχει τα mall, σινεμά ή ακριβά εστιατόρια, αλλά είναι ένα μέρος που χαίρομαι που ήρθα.
David, σε ευχαριστούμε ξανά γι’ αυτή την μοναδική συνέντευξη και σου ευχόμαστε από το Badbasket.gr τα καλύτερα για εσένα προσωπικά και την ομάδα σου την Δόξα Λευκάδας στο υπόλοιπο του πρωταθλήματος.
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ κι εγώ, έκανες πολύ καλή δουλειά με ωραίες ερωτήσεις. Η έρευνα σου για εμένα ήταν πολύ αναλυτική και σε συγχαίρω γι’ αυτό. Οι ερωτήσεις σου δε στα Ισπανικά ήταν πολύ ακριβείς και με βοήθησαν αρκετά, και στο λέω ειλικρινά γιατί είμαι δάσκαλος Ισπανικών. Ελπίζω να μην κουράσαμε τον κόσμο και τα λέμε την επόμενη φορά.
